Факты і падзеі (26-27 красавіка 2007 г.)

Працягваецца крымінальная сага крамлёўскага сынка ў Лёндане. Брытанская карпарацыя навінаў ВВС паведаміла новыя факты з лёнданскай дзейнасьці Пеці Жукава, 24-гадовага сына віцэ-прэмьера ўраду Расеі А. Жукава.
На судзе ў Лёндане, дзе Пецю судзяць за зьверскае зьбіцьцё маладога англічаніна, прагучалі дадатковыя матар’ялы. Яшчэ летась “прадпрымальнік” Пеця ехаў на таксі з рэстарана ў дым пьяны. Ён заванітаваў ўвесь салён таксі-кэба. Калі таксіст выказаў свае адносіны да гэтай падзеі, Пеця накінуўся на яго і пачаў зьбіваць. Чалавека і аўтамабіль выратаваў нарад паліцыі. Цікава, што пасьля гэтага злачынства Пеця працягнуў сваю “прадпрымальніцкую дзейнасьць”, яго не вытурылі з Брытанскіх выспаў. Ён піў-гуляў на поўніцу аж покуль не накінуўся з маскоўскімі сябручкамі на чарговую ахвяру, якая падказвала пьяным маскоўцам, як трэба паводзіць сябе ў Лёндане. Складваецца ўражаньне, што англічане на самай справе запісаліся ў амплуа “мальчіков для бітья”, на якіх расейская брыдота адпрацоўвае свае прыемчыкі і сваю зьвярыную дзікасьць. Дзіўная пазыцыя грамадзтва і перш за ўсё палітычнага кіраўніцтва эўрапейскай краіны, якое ня можа (альбо ня хоча) даць рады з маскоўскімі злачынцамі. Мяркуем, што пры Чэрчыле або пры мадам Тэтчэр расейцам не далі б расперазацца да такой ступені.

У Маскве 26 красавіка двое “русскіх ребят” накінуліся на чалавека “нярускай зьнешнасьці” і паранілі яго нажом. Каўказец пасьпеў заўважыць, у які трамвай селі бандыты і паведаміў у міліцыю. “Ребят” злавілі. На допыце ў міліцыі адзін з іх (улады пакуль не называюць іхныя сапраўдныя імёны) прызнаўся, што яны ўдваіх за апошнія месяцы забілі 22 чалавекі ў Маскве. Прычынай злачынстваў была нянавісьць да “нярускіх”: каўказцаў і іншых.

26 красавіка Пуцін зачытаў перад Думай свой зварот-справаздачу. Ён падкрэсьліў велізарныя посьпехі часу свайго кіраваньня імпэрыяй, нават сказаў, што “у Расеі скончыўся пэрыяд падзеньня вытворчасьці і яна стала адной з дзесяці найбольш разьвітых краінаў сьвету”. Пагаварыў ён і пра “духовность”: “Русский – это язык исторического братства народов”. Вось як, аказваецца. Ідэалізацыя маскоўскага рэйху з вуснаў крамлёўскага гаўляйтэра была толькі першым актам пастаноўкі, якую Крэмль разыграў на вачах усяго сьвету.

Ужо на наступны дзень, 27 красавіка адбыліся падзеі, якія вызначылі характар наступных актаў пастаноўкі і агульную ідэю крамлёўскага спэктакля. С. Міронаў, спікер Савета фэдэрацыі РФ, з раніцы запатрабаваў разарваць дыпляматычныя адносіны з Эстоніяй. Справа ў тым, што ўначы эстонскія ўлады пачалі дэмантаж савецкага помніка ў цэнтры Таліна. Помнік яны перавязьлі на вайсковыя могілкі, куды будуць перазахаваны парэшткі жаўнераў з магілы, што недарэчна знаходзілася разам з помнікам у цэнтры эстонскай сталіцы. Масква задзейнічала сваю агентуру: некалькі тысячаў “русскіх ребят”, якія спачатку кідаліся на паліцыю і спрабавалі прарвацца да месца дэмантажу бронзавага сімвала расейскай акупацыі Эстоніі. Калі іх адбілі, расейцы сшыхтаваліся сьвіньнёй і распачалі пагром на цэнтральных вуліцах Таліна. Да трох тысячаў пагромшчыкаў разьбівалі вітрыны і шыбы, нішчылі гарадзкую маёмасьць. “Русскіе ребята” вайшлі ў раж і пачалі рэзацца паміж сабой. Адзін з пагромшчыкаў памёр ад удара нажом. Шмат было паранена шклом, што сыпалася з разьбітых вітрынаў. Паліцыя дзейнічала апэратыўна і сьмела, але яе сілаў не хапала, асабліва на пачатку пагрому. Расейскае тэлебачаньне адыграла сваю правакацыйную подлую ролю рупара маскоўскага варварства. Тэлевядучы НТВ падбег да паліцэйскага кардона і нема закрычаў: “Что же вы тут стоите? Там погромщики громят жилища мирных граждан…” Пасьля гэтага ў тэлерэпартажы камэра паказала прыкаваных да слупа пагромшчыкаў, якіх паліцыя нэйтралізавала такім чынам да падыходу спэцтранспарту. Нейкія рускія крычалі на паліцэйскіх: “Что же вы делаете с этими ребятами? Как же так можно?!..” Тыпова гэбельсаўская лёгіка паводзінаў: то “жертвы”, то “пагромшчыкі”, а ў выніку аказваецца, што вінаватыя самы эстонцы. Эстонскі народ праявіў дысцыплінаванасьць, паслухаўшыся закліку кіраўніцтва сталіцы і краіны, каб справай наладжваньня парадку займалася паліцыя. Але зразумела, што эстонскія мужчыны ня будуць доўга цярпець зьдзекі расейскага хама, які нішчыць маёмасьць на эстонскай зямлі.

Працяг правакацыі нечакана атрымаўся ў нарвэжскай сталіцы Осла, дзе на міжнароднай канфэрэнцыі краінаў НАТО выступіў запрошаны туды міністар замежных справаў РФ Лаўроў. Ён абвінаваціў Эстонію ў “кошчунстве” і папікаў Захад у прыёме в сваё структуры такой “нецывілізаванай краіны”. Нечакана для ўсіх ён заявіў, што Расея ў сувязі з гэтым пачынае выхад з праграмы скарачэньня звычайных узбраеньняў (якую падпісаў з Захадам яшчэ Гарбачоў у 1990 г.). Заходнікі выслухалі маскоўскага пасланца ў поўным аслупяненьні. Зразумела, што справа зусім не ў Эстоніі і не ў бронзавай скульптуры. Талінскі пагром, як і гітлерскі пагром у “Крышталёвую ноч” лістапада 1938 года, вызначае новы віток агрэсіўнай антычалавечай палітыкі крамлёўскага рэйха. Маскі скінуты. Расея ў адкрытую ўступае ў канфрантацыю з заходнімі краінамі. Чаму так? Яшчэ толькі ўчора Пуцін расказваў, як “жіть стало лучше, жіть стало веселее”. Але Масква папёрла напралом, і ня толькі на вуліцах Таліна. У варунках распаленага сваімі ж рукамі канфлікта з Захадам Крэмль адкідвае апошнія апраўданьні законам і канстытуцыяй. Пуцін і ягоная каманда выходзяць на антызаконны захоп улады ў выглядзе трэцяга прэзыдэнцкага тэрміну “ввиду чрезвычайных обстоятельств” Сшыхтаваўшыся сьвіньнёй, лубянцы пачынаюць марш пад лёзунгам “Спасай Россию!”

Яны папруць цемрай і на нашу Беларусь. Адкінуўшы заканадаўчую рыторыку ў Расеі, акупанты будуць такім жа чынам дзейнічаць і супраць нашай незалежнай Дзяржавы. На нашых вачах крахам заканчваецца подлая заходняя палітыка падтрымкі Крамля, а таксама мясцовай прарасейскай псэўдаапазыцыі. Не зважаючы ні на што, наш народ павінен рыхтавацца да абароны Бацькаўшчыны ад Імпэрыі Зла.

Янка Базыль

27/4/2007 › Актуаліі