Zianon Pazniak

Zianon Pazniak jest Przewodniczącym Białoruskiego Frontu Narodowego „Adradżeńnie” i Partii Konserwatywno-Chrześciańskiej – BFN. Całkowite wyzwolenie Białorusi z ucisku neokolonialistycznego ze strony imperium rosyjskiego, zjednoczenie społeczeństwa białoruskiego na podstawach kultury białoruskiej oraz wolnego i demokratycznego państwa białoruskiego są głównymi celami jego działalności politycznej. Zianon Pazniak jest przekonanym zwolennikiem idei białoruskiego narodowego Odrodzenia, która została sformułowana na początku XX wieku przez działaczy białoruskiego ruchu narodowo-wyzwoleńczego i ucieleśniona w niepodległej Białoruskiej Republice Ludowej w marcu 1918 r. (Republika została okupowana i zlikwidowana przez okupantów rosyjsko-komunistycznych w końcu 1918 r.). Działalność polityczna Zianona Pazniaka opiera się na zasadach moralnych i wartościach chrześciańskich, na priorytetach wolności narodu, wolności sumienia, na poważaniu praw człowieka i praw religijnych. On jest zwolennikiem ekonomiki rynkowej, która gwarantuje subjektom gospodarczym wolność samoorganizacji na zasadach priorytetu własności prywatnej.

Zianon Pazniak urodził się 24 kwietnia 1944 r. w miasteczku Subotniki (Iujeuski powiat Grodzieńskiego obwodu) w rodzinie katolickiej (jego dziadek Jan Pazniak był znanym politykiem białoruskim i Przewodniczącym partii Białoruska Demokracja Chrześciańska w 1920-30ch latach). W 1967 r. ukończył studia na Akademii Sztuk Pięknych w Mińsku, fakultet historii sztuki. W aspiranturze Instytuta Etnografii, Historii Sztuki i Folkloru Akademii Nauk Białorusi badał historię teatru białoruskiego. Zianon Pazniak jest doktorem historii sztuki.

Pracując w Instytucie Etnografii, Historii Sztuki i Folkloru, Zianon Pazniak protestował przeciwko ucisku języka białoruskiego przez administrację sowiecką i przeciwko zniszczeniu zabytków historycznych. Władze użyli przeciwko niemu represje polityczne w 1974 r. Od 1976 r. pracował naukowcem w Instytucie Historii Akademii Nauk Białorusi, badał historię średniowieczną. Zianon Pazniak kierował wykopaliskami archeologicznymi w Mińsku, Łosku oraz innych miejscach. Organizowywał akcje w obronie historycznych zabytków, kiedy powstawało zagrożenie zniszczenia ich przez władze sowieckie.

W 1988 r. Zianon Pazniak zorganizował i kierował wykopaliskami archeologicznymi w Kurapatach w pobliżu Mińska. Odkrył prawdę o tej tragedii dla społeczeństwa białoruskiego i międzynarodowego: okupanci komunistyczno-rosyjscy rostrzelali i pogrzebli w Kurapatach tysięcy niewinnych ofiar w latach 1937-41.

Zianon Pazniak jest liderem białoruskiego ruchu narodowo-wyzwoleńczego od początku procesów demokratycznych na Białorusi w 1988 r. W październiku 1988 r. został on obrany na Przewodniczącego Białoruskiego Frontu Narodowego „Adradżeńnie”. W latach 1990-96 był deputowanym i liderem frakcji Białoruskiego Frontu Narodowego w Radzie Najwyższej (Parlamencie) Białorusi. Białoruski Front Narodowy i jego frakcja parlamentarna pod przewodnictwem Zianona Pazniaka osiągnęli warzne cele: odkryli prawdę o tragedii Czarnobylskiej (utajoną przez władze), odnowili niepodległość Białorusi w 1991 r. i narodowe historyczne symbole państwowe – flagę Biało-Czerwono-Białą i herb Pahonia. Frakcja parlamentarna BPF wypracowała również szereg ustaw, zakładając podwaliny niepodległości Białorusi. W 1992 r. frakcja pod przewodnictwem Zianona Pazniaka wypracowała Koncepcję rozwoju ekonomicznego niepodległej Białorusi (opublikowana w gazecie „Narodnaya Gazeta” 16 kwietnia 1992 r.).

W 1996 r. reżym Łukaszenki rozpocząl brutalne represje przeciwko ruchowi demokratycznemu. Działacze Białoruskiego Frontu Narodowego otrzymali informację o planach reżymu aresztować i zabić Zianona Pazniaka. W marcu 1996 r. Zianon Pazniak i deputowany Siarhei Navumczyk wyjechali z Białorusi. Za miesiąc Zianon Pazniak wrócił do kraju, żeby zorganizować manifestację w rocznicę katastrofy Czarnobylskiej. Władze podjęli próbę aresztowania go. Specjalna jednostka policji otoczyła i zaatakowała siedzibę Białoruskiego Frontu Narodowego w Mińsku. Ale Zianon Pazniak wymknął się z oblężenia dzięki pomocy patryotów białoruskich. On działał na Ukrainie, w Czechach, Polsce, Wielkiej Brytanii, a potem został zaproszony do Stanów Zjednoczonych dla konsultacji politycznych. Rząd USA udzielił mu azyl polityczny, bo miał informację o planie reżymu zabić Zianona Pazniaka.

Na emigracji Zianon Pazniak przedstawia sprawę Odrodzenia Białoruskiego, broni i kieruje tą sprawą w celu zwycięństwa niepodległego Państwa Białoruskiego i demokracji.

Zianon Pazniak jest obywatelem Białorusi i politykiem białoruskim. Jest on Przewodniczącym Białoruskiego Frontu Narodowego i Partii Konserwatywno-Chrześciańskeij – BFN. Zianon Pazniak kieruje działalnością struktur Frontu i Partii, spotyka się z działaczami białoruskimi. On jest autorem setek artykulów naukowych w dziedzinie kultury, historii i polityki. Opublikował szereg książek. Po 2000 r. opublikował swoje książki: „Gloria Patria” (2000) – poezje i zdjęcia fotograficzne, „Nowe stólecie” (2002) – antologja artykulów, „Rozmowy z Antonem Szukełojciem” (2003) – o współczesnej historii Białorusi, „Wielke Księstwo” (2005) – poemat historycny.

Rodzina Zianona Pazniaka – jego żona Halina i córka Nadzeja – byłe wymuszone wyjechać z Białorusi z powodu represji politycznych. Mieszkają w Warszawie. Jego matka mieszka w Mińsku. Jego ojciec został zmobilizowany do armii Czerwonej podczas Drugiej Wojny Swiatowej i zginąl na polu walki w Polsce w grudniu 1944 r.

15/6/2005 › Polski