Факты і падзеі (27-30 чэрвеня 2006 г.)

27 чэрвеня сёлета споўнілася 50 гадоў з дня пачатку рабочага антыкамуністычнага паўстаньня ў Познані. Пасьля сьмерці Сталіна (1953 г.) працягвалася гьніеньне прамаскоўскіх марыянэткавых рэжымаў у Эўропе і Азіі. Але народы не хацелі ўжо цярпець падстаўную хунту крамлёўскіх наймітаў.
Падвышэньне цэнаў на прадукты харчаваньня было толькі зачэпкай для польскіх рабочых і студэнтаў. На прадпрыемствах пачаліся стыхійныя выступы, якія ў хуткім часе перарасьлі ў статысячныя палітычныя дэманстрацыі ў цэнтры Познані. Людзі скандавалі “Вон камуну!”, “Свабоду палітвязьням!”, “Далоў расейскіх акупантаў!” і падпальвалі камітэты кампартыі. На працягу некалькіх дзён горад належаў паўстанцам, гэта была першая тэрыторыя, вызваленая ад антынароднага прамаскоўскага рэжыму. Варшаўская ўлада кінула супраць народу танкавыя часткі, спэцназ і авіяцыю. Пачаўся няроўны бой. Людзі адчайна бараніліся ад галаварэзаў рэжыму, забівалі карнікаў, абучаных у маскоўскіх акадэміях, падбівалі і захоплівалі танкі. Але сілы былі няроўнымі. З дапамогай савецкіх войскаў рэжым арганізаваў шчыльную блякаду вакол Познані. Нават у самой Польшчы насельніцтва амаль нічога ня ведала пра падзеі ў змагарным горадзе. Пасьля разгрому паўстаньня пачалі даходзіць зьвесткі адна страшней за другую: пра зьверствы карнікаў, пра растрэлы, масавыя арышты і аблавы. Саветы разьлічвалі, што рэпрэсіі напалохаюць і аслабяць польскі народ. Але аказалася наадварот. Палякам канчаткова стала зразумелым, хто на самай справе кіруе ў іхнай краіне – ланцуговыя бульдогі з-пад крамлёўскай зоркі. Народ зразумеў, што волю і сапраўдную незалежнасьць можна заваяваць толькі на шляху вызваленьня радзімы ад расейскай акупацыі. У гэтым накірунку і дзейнічалі польскія барацьбіты ў наступныя гады. Народ урэшце рэшт перамог крамлёўскую гідру і вярнуўся ў эўрапейскую цывілізацыю.

У апошнія тыдні ў Менску назіраецца павышаная актыўнасьць “хадакоў”. Яны ідуць у сталіцу з розных гарадоў і вёсак Беларусі, каб дамагчыся праўды. Некаторыя нават запісваюцца на прыём “да самога”, каб выказаць сваю крыўду. Справа ў тым, што на наступны дзень пасьля таго, як рэжым адсьвяткаваў 20-годдзе Чарнобыльскай катастрофы, мясцовыя ўлады разаслалі па тысячах адрэсаў кароткія афіцыйныя паведамленьні аб скасаваньні чарнобыльскіх надбавак за “ліквідатарства”. Не, атрымалі гэтыя паведамленьні не савецкія чыноўнікі, якія на гадзіну-другую заехалі ў 1986 г. у атручаныя раёны і атрымалі пэнсію саюзнага значэньня. Афіцыйнае паведамленьне атрымалі мэдычныя работнікі, якія былі пасланы ў Нароўлю, Хвойнікі, Брагін і іншыя жудасныя месцы, імёны якіх вядомыя цяпер усяму чалавецтву. Мэдыкі наладжвалі там пункты першай дапамогі, замяралі ўзровень радыцыі. Ім самым ніхто не паведаміў пра небясьпеку і спосабы элемэнтарнай асьцярожнасьці. Толькі пасьля таго, як у 1989 годзе Беларускі Народны Фронт адкрыў праўду пра Чарнобыльскую катастрофу і пра злачынныя паводзіны ўладаў, гэтыя людзі атрымалі падвышэньне пэнсіі і статус “ліквідатараў” з пэўнымі ільготамі. Цяпер антынародны рэжым адным махам адмяніў усё гэта. З пэнсіі ліквідатара ў памеры 500 тысячаў рублёў рэжым адабраў у няшчасных людзей 280 тысячаў. “Хадакамі” у сталіцу ідуць у асноўным дзеці і ўнукі абрабаваных рэжымам людзей, таму што самы гэтыя людзі даўно інваліды. У дзяржаўным камітэце па Чарнобылю адпрацавана цэлая праграма, як “адшываць” гэтых наведвальнікаў. Людзі са сьлязьмі расказваюць, як зьдзекліва, з іроніяй гестапаўца Мюлера чарнобыльскае чынавенства тлумачыла ім: “Прошло уже двадцать лет. Все болезни у ваших близких не от Чернобыля, а от старости. Человеку свойственно болеть в старости. Вообще-то, радиации уже нет, наш президент Лукашенко об этом неоднократно говорил. Нужно чаще телевизор смотреть, товарищи…” Некаторыя з наведвальнікаў кідаліся на чыноўнікаў з кулакамі, многія плакалі і прасілі літасьці. Рэжым растаптаў яшчэ некалькі тысячаў людзей, да якіх у любой іншай краіне ставіліся б як да герояў. Рэжым зьдзейсьніў чарговае злачынства супраць беларускага народу. Ахвярам злачынства трэба было б не плакаць, а далучацца да Беларускай Салідарнасьці, каб разам вызваляць нашу краіну ад злачынцаў. Грамадзтва атрымала яшчэ адзін урок на тэму антычалавечага экспэрымэнту, які праводзіць прамаскоўскі рэжым над нашым народам.

Янка Базыль

10/7/2006 › Актуаліі