Bielarus.net Навіны // Аналітыка // Курапаты
be pl en
Беларуская Салідарнасьць
Bielarus.net
Плятформа «Беларуская Салідарнасць»

Зянон Пазьняк: Рашэньне трэба прымаць хутка

Выбарчая кампанія прымушае ўважліва сачыць за ўсім, хто што кажа. Цікавую заўвагу я прачытў на інтэрнэтнай старонцы “Беларускай Салідарнасьці”.
Псэўданім крытыкуе старонку і Партыю БНФ за рэзкія выказваньні супраць палітычных апанэнтаў. Але як толькі гэтыя палітычныя апанэнты падтрымалі пазыцыю БНФ у Народным Галасаваньні (маецца на ўвазе акадэмік А. Вайтовіч), то Фронт, піша псэўданім, ўжо згодны, маўляў, на індульгенцыю. І вінаваціць Фронт у “брыдкасьці”.
Пішу пра гэта, бо тут характэрны прыклад абсурднай лёгікі. Людзі часта робяць такія памылкі на ўзроўні звыклых жыцьцёвых дачыненьняў, калі зьява становіцца з ног на галаву (мы ня маем на ўвазе выбарчую барацьбу і прапаганду).
Але ў палітыцы так: калі наш апанэнт (якога мы крытыкуем) па нашай прапанове прымае нашу палітычную пазыцыю, то яго рашэньне намі таксама прымаецца. Яно залічваецца ў добры вынік нашай дзейнасьці. Псэўданім жа, які нас крытыкуе, мяркуе на ўзроўні бытавога канфлікту (“я с тобой не разговариваю”). У палітыцы, паважаны сябра, іншыя канфлікты, бо над усім ёсьць агульныя катэгорыі Бацькаўшчыны, суверэнітэту, нацыянальных інтарэсаў, народных каштоўнасьцяў, культуры, мовы і г.д. – тое, што ня дзеліцца, і належыць усім.
Мы рэзка крытыкуем псэўдаапазыцыю за занядбаньне якраз гэтых каштоўнасьцяў, за неразуменьне нацыянальна-агульнага (мова, напрыклад, ня можа быць прадметам дыскусіі, ці гандлю, а Расея ніколі не была і ня будзе прыхільніцай беларускага суверэнітэту). Але калі б яны (гэтыя апазыцыянэры) ўспрынялі нашу пазыцыю, то вельмі дзіўна было б (і цалкам неадэкватна), каб за іхняе добрае рашэньне нехта пачаў бы вінаваціць нас за тое, што мы іх рэзка і зьнішчальна крытыкавалі.
У 80-х гадах я ведаў ненавісьнікаў беларушчыны, якія гатовыя былі, здаецца, мяне разарваць (“фашыст” – гэта самае мяккае слоўца). У пачатку 90-х, калі разваліўся СССР, аднавілася незалежнасьць Беларусі, адчыніліся беларускія школы, зьявіліся кнігі па беларускай гісторыі, а Народны Фронт быў ва ўсіх на языку, гэтыя людзі прыходзілі да мяне на дэпутацкі прыём і з парога пачыналі сьведчыць сваю ляяльнасьць: “Ізвініця, Зенон Станіслававіч, я яшчо не саўсем харашо размавляю па-беларускі, но я ўжэ дзяцей атдал в беларускую школу. Здрастуйця.”
Дык што, можа трэба было памятаць ягоную нянавісьць і сказаць яму “пайшоў прэч!”? Я дапамагаў гэтакім людзям і яны сталі маімі прыхільнікамі (на той час).
Што датычыць акадэміка А. Вайтовіча. Гэта па маёй прапанове праводзілі зь ім перамовы. Я ведаю ягоныя ранейшыя выказваньні, а ён, мяркую, маю крытыку і пазыцыю. Але, нягледзячы на яго прамаскоўскія выказваньні, я ведаю яшчэ пра прыстойныя паводзіны зь яго боку ў дачыненьні да зьяваў, якія стаяць над палітычнымі пазыцыямі. Таму я не сумняваўся, што ён якраз здольны ўзвысіцца і падтрымаць справу дзеля агульнага дабра. Да Гайдукевіча я б сваіх прадстаўнікоў не паслаў.
Але, між іншым, уявім рэальную карціну: Рэжым скончўся. Вернута Канстытуцыя 1994 года, лунае наш беларускі бел-чырвона-белы сьцяг, Пагоня, дзейнічаюць беларускія школы, беларусы вольна езьдзяць і вольна працуюць, бо зьнятыя абмежаваньні і кантрактны кантроль, ёсьць нармальныя прафсаюзы і г.д. і ў краіне нармальны беларускі прэзыдэнт. І першым, хто прыйдзе засьведчыць ляяльнасьць новай беларускай уладзе (прытым будзе казаць па-беларуску) – гэта Гайдукевіч. (А так і будзе).
Пытаньне. Што рабіць з Гайдукевічам? Крыміналу за ім няма (калі ёсьць – пойдзе пад суд).
Дадам, што і праблемы вялікай тут няма. Кожны чалавек незалежна ад нацыянальнасьці і палітычных поглядаў будзе мець магчымасьць інтэгравацца ў беларускае грамадзтва, у беларускую мову і культуру, у грамадзкую і эканамічную дзейнасьць. Якраз цяпер ніхто ў сапраўднасьці не мае такой магчымасьці і выбару, і найперш – беларусы.
Ці могуць іншыя ўдзельнікі рэжымных выбараў зразумець запраграмаваную правальнасьць для іх гэтых выбараў, разьлічаных на аднаго артыста? Трэба хутчэй ім рашыцца на Народнае Галасаваньне і рыхтавацца да паэтапных дзеяньняў. Бо часу мала. Але вось якраз дзеля гэтага трэба думаць і мець на ўвазе найперш агульныя інтарэсы вольнай Беларусі, а не свае ўласныя, не сваё жаданьне і ілюзорныя надзеі стаць прэзыдэнтам у немагчымых абставінах.
На гэтых выбарах па схеме рэжыму прэзыдэнтам можа стаць толькі Лукашэнка. На выбарах па схеме Народнага Галасаваньня можна законна выкінуць Лукашэнку з выбарчага працэсу.
Паўтаруся, што рашэньне трэба прымаць хутка, бо часу няшмат.

Зянон Пазьняк
11 студзеня 2006 г.

12/1/2006 › Навіны


Навіны
Аналітыка
Актуаліі
Курапаты
Фотаархіў
Беларускія Ведамасьці
Змаганьне за Беларусь
Старонкі гісторыі
Цікавая літаратура

Пошук:




Каляндар:

Студзень 2006
П А С Ч П С Н
« Сьн   Люты »
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031  

Ідзі і глядзі:

НАРОДНАЯ ПРАГРАМА «ВОЛЬНАЯ БЕЛАРУСЬ»

С. Навумчык. «Сем гадоў Адраджэньня, альбо фрагмэнты найноўшай беларускай гісторыі (1988-1995)»

З. Пазьняк. «Прамаскоўскі рэжым»

Зянон. Паэма «Вялікае Княства»

З. Пазьняк. «Развагі пра беларускія справы»

Курапаты  — беларуская сьвятыня

Збор фактаў расейскага тэрору супраць беларусаў

З. Пазьняк. «Беларуска-расейская вайна»

«Новае Стагоддзе» (PDF)

«Гутаркі з Антонам Шукелойцем» (PDF)

Парсіваль

RSS


Беларуская Салідарнасьць:

ПЛЯТФОРМА НАРОДНАГА ЯДНАНЬНЯ.

1. Беларуская Салідарнасьць гэта ёсьць плятформа Беларускага Адраджэньня, форма ідэйнай лучнасьці паміж беларусамі і пазыцыя змаганьня з акупацыйным антыбеларускім рэжымам. Яе дэклярацыя салідарнасьці простая і надзейная, па прынцыпу Каліноўскага:
— Каго любіш?
— Люблю Беларусь.
— Дык узаемна.

2. Зьместам беларускага яднаньня ёсьць Беларуская нацыянальная дзяржава. Сымвалам Беларускай дзяржавы ёсьць нацыянальны Бел-Чырвона-Белы Сьцяг і гэрб Пагоня.

3. Беларуская Салідарнасьць стаіць за праўду Беларускага Адраджэньня, якое кажа: «Не правы чалавека — галоўнае для беларусаў, а незалежнасьць і свабода, бо не бывае „правоў чалавека“ пад акупацыяй». Трэба змагацца за свабоду і вызваленьне Беларусі, а не прасіць «правоў» у рэжыма і акупантаў. Акупанты правоў не даюць. Яны пакідаюць нам «права» быць рабочым матэрыялам дзеля іхных імпэрскіх інтарэсаў.

4. Беларуская Салідарнасьць сцьвярджае і абараняе дэмакратычныя каштоўнасьці народнага агульнанацыянальнага кшталту, якія мусяць шанаваць і бараніць усе беларусы перад небясьпекай агрэсіўнай пагрозы з Расеі і перад палітыкай антынацыянальнага рэжыму Лукашэнкі на Беларусі.

5. Беларуская Салідарнасьць мацуе грунт, кірунак дзеяньняў і ідэі беларускага змаганьня ў абарону беларускай незалежнасьці, мовы, культуры, беларускай нацыянальнай уласнасьці, маёмасьці і беларускай дзяржаўнай сістэмы дэмакратычнага існаваньня нацыі.

6. Усіх беларусаў як нацыю злучае і яднае беларуская мова, беларуская гісторыя, беларуская зямля, беларуская культура, беларуская дзяржава і ўся беларуская супольнасьць людзей — Беларускі Народ.

7. Усе беларусы, незалежна ад сьветапогляду і палітычных кірункаў, яднаюцца дзеля абароны беларускіх каштоўнасьцяў, беларускіх сымвалаў і беларускіх нацыянальных інтарэсаў.

8. Формы дзейнасьці Беларускай Салідарнасьці могуць быць рознымі, але заўсёды павінна ўлічвацца антыбеларуская палітыка прамаскоўскага рэжыму на Беларусі і пагроза нашаму нацыянальнаму, культурнаму і дзяржаўнаму існаваньню. Таму ва ўсіх справах — Беларусь перад усім. Трэба шанаваць усё беларускае. Шанаваць беларускую дзяржаўнасьць. Шанаваць беларускую мову і беларускі народ. Шанаваць беларускую зямлю і беларускую культуру. Шанаваць здабытак народнай працы. Беларус беларуса мусіць бараніць перад небясьпекай. Беларус беларусу мусіць дапамагаць. Беларус беларуса павінен падтрымліваць паўсюдна на Беларусі і ва ўсім сьвеце.


Сябры й партнэры:

Кансэрватыўна-Хрысьціянская Партыя - БНФ


Беларуская Салідарнасьць // 2000—2024